Gisteren, na mijn ritzege in de Eneco Tour, kreeg ik een bericht van een van mijn beste vrienden. Ik zou het graag met jullie willen delen, want het is voor mij een grote bron aan motivatie.
"Hallo Zdenek!
Ik wil je een kort verhaal vertellen over wat er vandaag gebeurd is, op de dag van je schitterende overwinning!
Zoals je weet heeft mijn vader (86 ondertussen) steeds meer last van geheugenverlies, omwille van een vorm van Alzheimer. Desondanks is hij een zeer gelukkige man en wordt hij uitstekend bijgestaan door mijn moeder en de familie. Vorig jaar is zijn kortetermijngeheugen er echter zodanig op achteruitgegaan dat hij bijvoorbeeld om 17.30 u. niet meer weet dat hij tot 17.00 u. diezelfde dag naar de Ronde van Frankrijk heeft gekeken.
Vandaag zag mijn vader hoe je won in de Eneco Tour. Naar het schijnt liep hij naar buiten en vol enthousiasme "Styby wint de rit, Styby wint de rit!" te roepen. Om 21.45 u. belde ik mijn ouders en onmiddellijk begon mijn vader vol trots te vertellen over je overwinning. "Ik heb Styby nog nooit zo sterk gezien! Hij kwam vrij snel aan kop in de laatste kilometer, maar ze waren gewoon niet in staat hem in te halen. Zo sterk was hij! De ploeg van Belkin kon alleen maar naar zijn achterkant kijken!" Mijn moeder was zo verrast en ontroerd dat hij zich nog zulke details kon herinneren.
Zo zie je maar waar sport en zijn emoties toe in staat zijn... dingen die zelfs medicatie niet kunnen!