Styby is opnieuw wereldkampioen. Onze Tsjech wist in het Duitse Sankt-Wendel zijn wereldtitel te verlengen. "En hier ben ik ongelofelijk blij mee. Ik moest hier mijn seizoen redden, hé. Geweldig dat het is gelukt."

Na je knieblessure heb je inderdaad alles op het WK gezet.

Het was een risico. Niemand geloofde in die ene wedstrijd, maar hier moest het wel gebeuren. Ik heb in Mallorca heel hard bergop getraind en dat kwam hier goed van pas.

Die blessure was een zegen.

Absoluut niet. Nee, ik zou niet op dezelfde manier wereldkampioen willen worden.

Je start was heel sterk.

Ik was bang om met een grote groep rond te rijden. En natuurlijk ook met de Belgen. Je weet nooit dat ze plots toch een blok gaan vormen. Ik had weinig keus en dus gaf ik van bij de start alles.

In de derde ronde kwam je alleen te zitten met Sven Nys.

Daar was ik heel blij om. Ik wist dat Nys niet zou omkijken of stilvallen. Een ronde later wou ik hem eens testen om te zien hoe sterk hij wel was. Het was net na de materiaalpost, op helling waar ik ook wegreed op het wereldkampioenschap bij de beloften hier.

Hij vroeg net om over te nemen.

Ja, hij deed teken met de elleboog. Ik dacht: oké, ik wil wel overnemen, maar dan wel hard. Ik trok eens heel snel door, keek eens om, maar zag niemand meer. Blijkbaar was één aanval dus voldoende.

Je reed twintig seconden weg, maar viel niet stil.

Nee, vooral omdat ik ook bang was om lek te rijden. Stel dat dat gebeurde, was ik mijn voorsprong in één klap kwijt. Dat wou ik absoluut vermijden.

Niels Albert reed al lek in de eerste ronde.

Heel jammer. Ik wist niet precies wat er aan de hand was, maar ik zag hem niet in de buurt. De speaker riep dat hij een halve minuut achter was, dus wist ik heel snel: die komt niet meer terug.


Je had overigens geen stress vanmorgen. Leg dat eens uit?

Weet je, ik begon zelfs stress te krijgen omdat ik geen stress voelde. Ik dacht: Zdenek, alstublieft, het is hier wel het wereldkampioenschap, hé! Ik had zelfs meer stress voor de eerste wedstrijd van het seizoen in Stribro. Ik wist vandaag heel goed dat de conditie super was.

En dat zette je om in een gouden medaille.

Het is een hele mooie afsluiter voor mijn periode bij Telenet-Fidea. Ik begon bij de ploeg toen ik wereldkampioen werd in Sankt-Wendel bij de beloften. Nu vertrek ik met een nieuwe regenboog die ik ook in Sankt-Wendel heb behaald. Een mooi afscheidscadeau.

Kan je deze titel vergelijken met die van Tabor?

Moeilijk. Die van Tabor was heel mooi en tegelijk ook heel lastig. Die wedstrijd duurde maar één uur, maar uiteindelijk wel een seizoen. Ik werd al die vragen omtrent het WK zo beu als iets. De woorden ‘Tabor’ en ‘Knie’ hoor ik echt niet graag.

Ga je nu op zoek naar het record? Eric De Vlaeminck werd zeven keer kampioen.

Nee (lacht uitbundig). Heb je teveel bier op? Er kan veel gebeuren in één uur. Ik ben echt niet met records bezig.

Je gaat het nu ook op de weg proberen.

Ik ben heel tevreden met mijn transfer naar Quick Step. Ik wil opnieuw pijn op de weg voelen en de grootste wedstrijden in de wereld rijden. Ik wil niet dat ik aan het einde van mijn carričre spijt heb en moet vaststellen dat ik het enkel op de weg probeerde.

Mogen we je straks nog verwachten van Erpe-Mere tot Oostmalle?

Ja.

Wat ga je vanavond nog doen? Feesten?

Ik ga eten met de hele ploeg hier in Sankt-Wendel en daarna keer in terug naar België.




By on 30/01/2011